"Nigdy nie zrozumiem". Fala krytyki po śmierci męża Justyny Kowalczyk

Kacper Tekieli nie żyje. Jego ciało odnaleziono w czwartek rano w lawinisku pod szwajcarskim szczytem Jungfrau (4158 m n.p.m.). Mąż Justyny Kowalczyk-Tekieli samotnie wyruszył na górę, ale w drodze powrotnej w dół ściągnęła go lawina. Miał 38 lat.

Sporty ekstremalne, a do takich należą alpinizm i himalaizm, zawsze wiążą się z ryzykiem. I jak zwykle przy okazji śmierci pasjonata, choćby najbardziej doświadczonego, a takim był Tekieli, pojawiają się głosy krytyki i hejt. "Nigdy nie zrozumiem, jak góra może być ważniejsza od rodziny?" - to tylko jeden z wielu komentarzy, który pojawił się w internecie. "Przykre, ale jak ma się żonę i dziecko, to się nie ryzykuje. Chciał i dziecko zostało sierotą, nawet ojca nie pozna" - napisał ktoś inny.

Zobacz także

Mąż Justyny Kowalczyk nie żyje. Na jaw wychodzą szczegóły tragedii

Była żona pożegnała Kacpra Tekielego. Poruszający wpis

Zdanowicz komentuje hejt po śmierci Tekielego

Nie ma większego sensu przytaczanie kolejnych tego typu opinii. Zginąć można w domu czy na ulicy tak samo jak w górach. Ktoś, kto nigdy nie był w górach i nie posmakował związanej z tym adrenaliny, siedząc przed monitorem komputera, nie zrozumie kogoś, kto poświęcił temu całe swoje życie. Kluczowe w tej kwestii jest to, że jego pasję akceptowała żona.

Do nienawistnych czy krytycznych głosów w rozmowie z Wirtualną Polską odniosła się Katarzyna Zdanowicz, autorka książki "Zawsze mówi, że wróci". To zbiór rozmów z partnerkami himalaistów oraz wdowami po nich. Główne przesłanie? Nie oceniać, jeśli nie ma się ku temu podstaw.

- Chciałabym bardzo przestrzec przed komentowaniem śmierci Kacpra Tekieli. To nie jest czas, żeby obrzucać himalaistów hejtem i dyskutować o tym, czy powinni w ogóle mieć rodziny. Powinniśmy być dalecy od oceniania ze względu na tragedię bliskich, ale również dlatego, że tak tragiczne zdarzenia nigdy nie są jednowymiarowe - mówi Zdanowicz. Podkreśla przy tym, że nikt, kto idzie w góry, nie myśli o śmierci i nie wychodzi z takim zamiarem.

- Spędziłam dziesiątki godzin na rozmowach z żonami i wdowami wspinaczy i to pojawiało się wielokrotnie. Na pytanie, czy czułaś, że stanie się coś złego, bo przecież wiedziałaś, że ktoś inny zginął, odpowiedź była jedna: wiedziałam, ale myślałam, że mnie to nie dotknie. Nadzieja, że himalaiści wrócą, zawsze jest bardzo silna - dodaje.

RadioZET.pl/WP